หมวดหมู่ - แพ่ง

ข้อเท็จจริง

ข้าพเจ้าเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และได้เดินทางกลับบ้านตั้งแต่วันที่ 13 มีนาคม 2563 ซึ่งเป็นเวลาก่อนที่จะมีการประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินทั่วราชอาณาจักรเพราะการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา-19 (COVID-19) ข้าพเจ้าไม่ต้องมีหน้าที่ในการแจ้งแก่เจ้าหน้าที่หรือต้องมีเอกสารรับรองแต่อย่างใด แต่ในเวลาต่อมาผู้ใหญ่บ้านได้กล่าวหาว่าข้าพเจ้าไม่มีความรับผิดชอบ นอกจากนี้ยังมีชาวบ้านโพสต์ข้อความและแสดงความคิดเห็นในเฟซบุ๊กในลักษณะกล่าวหาว่าข้าพเจ้าว่า เป็นคนแพร่เชื้อเพราะไม่มีการไม่กักตัวจนทำให้เป็นที่รับรู้ในหมู่บ้านที่ผู้ขอคำปรึกษาอาศัยอยู่ ส่งผลให้ชาวบ้านในหมู่บ้านเกิดความรังเกียจและดูถูกครอบครัวของข้าพเจ้ารวมถึงตัวผู้ข้าพเจ้าด้วย แม้ว่าหลังเดินทางกลับมาข้าพเจ้าได้สังเกตอาการมาแล้วมากกว่า 14 วัน พบว่าไม่แสดงอาการและไม่พบว่าอุณหภูมิสูงเกินกว่าที่กฎหมายกำหนด ข้าพเจ้าจึงได้นำผลการตรวจนี้ไปแจ้งแก่ผู้ใหญ่บ้านแต่ผู้ใหญ่บ้านก็ยังไม่ยอมรับและต้องการให้มีการตรวจหาโรคเพื่อยืนยันซึ่งการตรวจดังกล่าวมีค่าใช้จ่ายสูง ซึ่งข้าพเจ้าไม่สามารถไปตรวจเช่นนั้นได้เพราะฐานะทางการเงินของครอบครัว นอกจากนี้ยังถูกผู้ใหญ่บ้านกล่าวหาอีกว่า ข้าพเจ้าไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคมและเป็นผู้ไม่มีความรู้ในการดูแลตัวเอง ทั้งนี้ ข้าพเจ้าได้มีการรวบรวมหลักฐานเกี่ยวกับการกระทำเหล่านี้ไว้บางส่วนแล้ว

ประเด็นคำถาม

          ข้าพเจ้าสามารถดำเนินการอย่างไรได้บ้างกับบุคคลที่กระทำเช่นนั้น

ข้อกฎหมาย

          ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 326, 328

          ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 423

ข้อเท็จจริง

          ผู้ร้องต้องการขายที่ดินที่อยู่ในจังหวัดลำปาง ซึ่งเป็นกรรมสิทธิ์รวมระหว่างผู้ร้องและพี่น้องของผู้ร้อง แต่เนื่องจากเจ้าของกรรมสิทธิ์รวมคนหนึ่งยังมีสถานะเป็นผู้เยาว์ มีภูมิลำเนาตามทะเบียนบ้านที่จังหวัดปราจีนบุรี และอาศัยอยู่กับมารดา ปัจจุบันบิดาและมารดาของผู้ร้องแยกกันอยู่ โดยยังไม่ได้จดทะเบียนหย่า

ประเด็นคำถาม

1. ขั้นตอนและวิธีการขายอสังหาริมทรัพย์ตามกฎหมาย ซึ่งมีผู้เยาว์เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์รวมอยู่ด้วย
2. เขตอำนาจศาลในการยื่นคำร้อง
3. ต้องได้รับความความยินยอมจากบิดาของผู้เยาว์หรือไม่
4. ตัวอย่างการเขียนคำร้องและความจำเป็นในการว่าจ้างทนายความ

ข้อกฎหมาย

          ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1501, 1514, 1515, 1566, 1574 (1)

ข้อเท็จจริง  

          สัญญากู้ยืมเงินลงวันที่ 6 มิถุนายน 2553 มีข้อกำหนดการผ่อนชำระเป็นระยะเวลา 6 ปี โดยมีระยะเวลาปลอดเงินต้น 24 เดือน อัตราดอกเบี้ย ร้อยละ 3.0 ต่อปี กำหนดชำระคืนดังนี้ 

ปีที่ 1 - 2         ชำระเฉพาะดอกเบี้ยที่เกิดขึ้น 

ปีที่ 3 เป็นต้นไป  ชำระเงินต้นพร้อมดอกเบี้ยเป็นรายเดือนๆ ละไม่น้อยกว่า 20,000 บาท 72 เดือน นับตั้งแต่เดือนที่ผู้กู้ได้เบิกเงินกู้เป็นต้นไป หากผู้กู้ผิดนัดให้คิดดอกเบี้ยผิดนัดร้อยละ 10 ต่อปี

ทั้งนี้ ผู้กู้เบิกเงินกู้ทั้งหมดตามสัญญากู้ครั้งเดียวในวันที่ 8 มิถุนายน 2553 โดยผ่อนชำระแล้ว 6 งวด ดังนี้

งวดแรก          30 มิถุนายน 2553

งวดที่สอง         30 กรกฎาคม 2553

งวดที่สาม        31 สิงหาคม 2553 

งวดที่สี่           30 กันยายน 2553

งวดที่ห้า          30 ตุลาคม 2553 

งวดที่หก          30 พฤศจิกายน 2553

ผู้ร้องมีการชำระหนี้อีกครั้งในวันที่ 11 ตุลาคม 2554 เป็นเงินจำนวนหนึ่ง และผู้กู้ก็ไม่ได้ชำระหนี้อีกเลยจนกระทั่งปัจจุบัน

          ก่อนฟ้องผู้ให้กู้ได้ติดตามทวงถามให้ผู้กู้ชำระหนี้หลายครั้ง แต่ผู้กู้เพิกเฉยไม่ชำระหนี้ ผู้ให้กู้มีหนังสือแจ้งให้ชำระหนี้และบอกเลิกสัญญาถึงผู้กู้ทราบหนึ่งเดือนก่อนฟ้องคดี หลังจากนั้นผู้ให้กู้ฟ้องผู้กู้ฐาน "ผิดสัญญากู้ยืมเงิน เรียกให้ชำระหนี้" เป็นคดีต่อศาลแพ่ง วันที่ 27 สิงหาคม 2562 โดยให้ผู้กู้ชำระเงิรกู้พร้อมดอกเบี้ยให้แก่ผู้ให้กู้ และยังเรียกให้ชำระดอกเบี้ยผิดนัดร้อยละ 10 ต่อปีของต้นเงินกู้นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จสิ้น

          ภายหลังฟ้องคดี จำเลย(ผู้กู้) ยื่นคำให้การ เมื่อวันที่ 20 มกราคม 2563 โดยให้การว่าคำฟ้องของโจทก์ (ผู้ให้กู้) ขาดอายุความ กล่าวคือ จำเลยชำระหนี้ครั้งสุดท้าย วันที่ 11 ตุลาคม 2554 อายุความในการใช้สิทธิเรียกร้องของโจทก์ครบกำหนด วันที่ 31 ตุลาคม 2559 แต่โจทก์ฟ้องวันที่ 27 สิงหาคม 2562 คำฟ้องของโจทก์จึงขาดอายุความ ขอให้ศาลยกฟ้อง

ประเด็นคำถาม

1. ฟ้องคดีของโจทก์ ขาดอายุความตามที่จำเลยอ้างใช่หรือไม่
2. เนื่องจากสัญญากู้เงินกำหนดให้ผ่อนชำระคืนเงินเป็นงวดๆ งวดใดที่จำเลยไม่ชำระเงินงวดนั้นตามสัญญาเงิน และโจทก์มีสิทธิทวงถามแต่ไม่ได้ใช่้สิทธิจนกระทั่งสิทธิที่จะขอรับเงินงวดนั้น เกิน 5 ปี 
   เฉพาะเงินงวดนั้นใช่หรือไม่ที่ขาดอายุความ ส่วนเงินงวดอื่น ๆ ที่ยังไม่เกินกำหนด 5 ปี นับตั้งแต่วันที่โจทก์มีสิทธิทวงถาม ยังไม่ขาดอายุความใช่หรือไม่ โจทก์ยังมีสิทธิที่จะเรียกร้องคืนได้ใช่หรือไม่

ข้อกฎหมาย

          ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 193/12, 193/14 (1), 193/33 (1) (2), 204 วรรคสอง, 381 และ 383 วรรคหนึ่ง

ข้อเท็จจริง  

บิดาของข้าพเจ้าโอนที่ดินให้แก่ข้าพเจ้าโดยเสน่หาจำนวน 2 ไร่ตั้งแต่ปี 2549 หลังจากนั้นข้าพเจ้าจึงได้นำที่ดินที่ได้รับมาไปจำนองประกันหนี้เงินกู้ยืมจากสหกรณ์ในปี 2552 เพื่อนำเงินจำนวนดังกล่าวมาใช้ในการปลูกสร้างบ้าน 1 หลังตลอดจนสิ่งปลูกสร้างอื่นลงในที่ดินข้างต้น

ประเด็นคำถาม

1. บิดาของข้าพเจ้าสามารถฟ้องร้องเรียกที่ดินแปลงดังกล่าวคืนจากข้าพเจ้าได้หรือไม่
2. หากภรรยาของข้าพเจ้าซื้อที่ดินแปลงดังกล่าวต่อจากข้าพเจ้าจะถือว่ามีการเปลี่ยนมือผู้เป็นเจ้าของหรือไม่