หมวดหมู่ - แพ่ง
ข้อเท็จจริง ทำสัญญาเช่าบ้านพร้อมเฟอร์นิเจอร์ภายในบ้าน ต่อมาผู้เช่าทำเตียงนอนซึ่งเป็นทรัพย์สินของผู้ให้เช่าเสียหายตรงบริเวณพลาสติกขอบเตียงมีการหลุดและเปลี่ยนรูปเนื่องจากถูกความร้อน เสียหายประมาณไม่ถึง 10% ของขอบเตียงด้านที่เสียหาย ผู้เช่าจึงขอชดใช้ค่าเสียหายตามราคาประเมินค่าซ่อม แต่ผู้ให้เช่าไม่ยินยอมและให้ผู้เช่า ซื้อเตียงนอนใหม่ชดใช้ให้แทน เมื่อผู้เช่าจะซื้อเตียงใหม่จากห้างสรรพสินค้า ซึ่งมีราคาถูกกว่าจำนวนเงินที่ผู้ให้เช่าแจ้งให้ชดใช้เป็นค่าเสียหายประมาณ 15% แต่ทางผู้ให้เช่ายังคงยืนยันเรียกร้องค่าเสียหายตามราคาที่แจ้ง หลังจากนั้นผู้เช่ายอมชำระเงินเต็มจำนวนตามที่ผู้ให้เช่าเรียกร้อง ต่อมาผู้เช่าต้องการเลิกสัญญาเช่าจึงได้ย้ายเตียงออกจากบ้านเพราะเข้าใจว่าเตียงเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้เช่า ผู้ให้เช่าโต้แย้งว่า ผู้ให้เช่าไม่เคยแสดงเจตนายกเตียงนอนทั้งเตียงใหม่และเตียงเก่าให้ผู้เช่า และจำนวนเงินที่เรียกเก็บจากผู้เช่าเป็นค่าเสียหายเท่านั้นไม่ได้เป็นการชำระราคาซื้อขายเตียงแต่ประการใด ดังนั้นผู้ให้เช่าจึงมีกรรมสิทธิ์ในเตียงนอนทั้งเตียงใหม่และเตียงเก่า ผู้ร้องจึงอยากทราบว่า
ประเด็นคำถาม
1. ผู้ให้เช่ามีสิทธิเรียกเก็บค่าเสียหายตามจำนวนที่ต้องการโดยผู้เช่าไม่มีสิทธิขอชดใช้เท่าที่ทำความเสียหายให้ผู้ให้เช่า ซึ่งเป็นการชดใช้ตามราคาประเมินค่าซ่อม หรือไม่มีสิทธินำเตียงอันใหม่มาชดใช้ให้แทน ผู้ให้เช่ามีสิทธิทำได้หรือไม่ อย่างไร
2. ในระหว่างผู้เช่ากับผู้ให้เช่า ผู้ใดจะมีกรรมสิทธิ์ในเตียงนอนเตียงเก่าและเตียงใหม่
ข้อเท็จจริง จำเลยที่ 1 ถูกกล่าวหาว่าร่วมกับจำเลยที่ 2 ยักยอกทรัพย์ของโจทก์ โดยในคดีอาญาโจทก์ได้แสดงหลักฐานเป็นหนังสือยินยอมชดใช้เงินที่จำเลยที่ 2 ได้ร่วมกับโจทก์ไว้ โดยมีข้อความที่จำเลยที่ 2 ยอมรับว่าได้ร่วมกับจำเลยที่ 1 ยักยอกเงินโจทก์ไป และจำเลยที่ 2 ยอมชดใช้เงินให้แก่โจทก์ ตามยอดจำนวนเงิน (500,000 บาท )ตามที่โจทก์ได้อ้างจำนวนเงินในคำฟ้องคดีอาญา ในข้อตกลงเช่นว่านั้นโจทก์และจำเลยที่ 2 ลงชื่อพร้อมพยานอีกสองคนไว้ แต่ไม่มีลายเซ็นของจำเลยที่ 1
ต่อมาในชั้นสืบพยานคดีอาญาจำเลยที่ 2 และโจทก์ยอมรับว่าจำเลยที่ 2 ชำระเงินให้โจทก์เพียง 200,000 บาท ซึ่งยังไม่ครบจำนวนที่เรียกคืนตามหนังสือรับผิดยินยอมชดใช้คืน
ประเด็นคำถาม
1.โจทก์ฟ้องแพ่งจำเลยที่ 1 ฐานละเมิด และเรียกค่าเสียหายตามจำนวนยอดเงินเดิมจำนวน 500,000 บาท ที่อ้างไว้ในคำฟ้องคดีอาญาได้อีกหรือไม่
2.จำเลยที่ 1 จะต้องรับผิดชดใช้เงินให้กับโจทก์หรือไม่ จำนวนเท่าใด
3.มีคำพิพากษาศาลฎีกาที่เกี่ยวข้องหรือไม่
ข้อเท็จจริงข้อเท็จจริง: เมื่อวันที่ 26 ตุลาคม 2554 ผู้ร้องและพี่สาว มีความประสงค์จะซื้อกิจการร้านอาหาร ณ ประเทศสวีเดน ตามคำประกาศขายกิจการทางเว็บไซต์ แต่ก่อนหน้านั้นคือในวันที่ 21 ตุลาคม 2554 ผู้ขายได้โอนกิจการให้แก่บุคคลภายนอก (พี่สะใภ้) ก่อนแล้ว ผู้ร้องไม่ทราบข้อเท็จจริงเช่นว่านี้จึงไปดำเนินการติดต่อผู้ขายทางโทรศัพท์ สอบถามราคา และเหตุผลการขายร้าน ประมาณวันที่ 28-30 ตุลาคม 2554 และในวันที่ 2 พฤศจิกายน 2554 ได้เดินทางมาดูร้านอาหาร ในเบื้องต้นผู้ร้องและผู้ขาย ตกลงราคา และเงื่อนไขการชำระเงิน แต่ยังไม่ได้ทำสัญญาเนื่องจากจะต้องปรึกษาญาติพี่น้องที่อยู่ในประเทศไทย รวมทั้งหาเงินมาลงทุน ผู้ร้องจึงยังไม่ได้วางเงินมัดจำในการทำสัญญา
ผู้ขายแจ้งให้ผู้ร้องรีบนำเงินมาวางมัดจำ และพยายามโทรศัพท์ติดต่อเพื่อให้ผู้ร้องมาทำสัญญา ผู้ร้องตกลงทำสัญญา และได้วางเงินมัดจำในวันที่ 5 พฤศจิกายน 2554 เป็นจำนวน 50,000 โครน แต่ในเอกสารการรับเงินลงวันที่ 2 พฤศจิกายน 2554 และวันที่ 10 และ 11 พฤศจิกายน อีก 50,000 โครน โดยวางมัดจำเป็นเงินสดและโอนเข้าบัญชีผู้ขาย หลังจากนั้นผู้ขายได้โทรแจ้งผู้ร้องในส่วนเงินค่าร้านอาหารอีก 200,000โครน ให้เปลี่ยนผู้รับเงินจากเดิมคือบัญชีผู้ขาย มาเป็นของพี่สะใภ้ ในสัญญาตกลงให้ผู้ร้องเข้ามาดำเนินกิจการต่อในวันที่ 25 พฤศจิกายน 2554
ในวันที่ 19 ธันวาคม 2554 ผู้ร้องและผู้ขาย ตกลงทำสัญญากันเป็นหนังสือ โดยมีรายละเอียดการซื้อขาย ราคา เงื่อนไขการชำระเงิน และระยะเวลาการชำระเงิน ลงลายมือชื่อพยาน ผู้ซื้อและผู้ขาย แต่ในวันทำสัญญาผู้ขายไม่ยอมให้สัญญาแก่ผู้ร้อง ผู้ร้องจึงแจ้งไปว่า หากไม่มีสัญญาและหลักฐาน ญาติที่อยู่ประเทศไทยก็จะไม่โอนเงินมาให้ ผู้ร้องต้องการความชัดเจนของรายละเอียดในการทำสัญญาจึงแจ้งให้ผู้ขายยืนยันความมีสิทธิในทรัพย์สิน ผู้ขายจึงนำเอกสารยืนยันความเป็นเจ้าของมาแสดงแก่ผู้ร้อง (น่าจะเป็นเพียงผู้ครอบครอง เนื่องจากดูรายละเอียดของข้อเท็จจริงโดยรวมแล้วเป็นเรื่องโอนสิทธิการเช่า) แต่ยังปกปิดความจริงในเรื่องการโอนสิทธิไปให้บุคคลอื่นแล้ว
ต่อมาผู้ขาย บ่ายเบี่ยงไม่ยอมโอนสัญญาเช่าอาคาร และ ประกอบกับผู้ขายมีปัญหากับสามี และต้องผ่าตัดรักษาตัว ทำให้การซื้อขายร้านอาหาร(ที่ถูก ซื้อสิทธิการเช่า) ทางผู้ร้องได้ ติดต่อให้ผู้ขายดำเนินการแก้ไขและให้ทำตามสัญญาการซื้อขาย จนกระทั้งรอผู้ขายกลับมาจัดการปัญหา ในวันที่ 30 เมษายน 2555
เมื่อมีการเจรจาแก้ปัญหากัน ผู้ขายได้พยายามเปลี่ยนแปลงข้อกำหนดในสัญญาในส่วนของจำนวนเงิน การชำระค่าเช่ารายเดือน และได้พูดจาลักษณะบ่ายเบี่ยงไม่ยอมโอนสิทธิการเช่า อีกทั้งยังแจ้งผู้ร้องว่า ถ้ามีการเลิกสัญญาจะไม่คืนเงินให้ผู้ร้อง
ต่อมา ผู้ร้องตกลง ติดต่อเจ้าของสถานที่เช่า เอง และได้รับคำตอบว่าไม่สามารถโอนสิทธิในการทำสัญญาเช่าให้แก่ผู้ร้องได้ เนื่องจาก ผู้ขายได้ขายร้านและโอนสัญญาเช่าให้บุคคลอื่นไปแล้ว เมื่อ ผู้ร้องจึงติดต่อทนายและให้ทนายติดต่อผู้ขายและสามี เรื่องยกเลิกสัญญา และยกเลิกค่าร้านรายเดือน พร้อมทั้งค่าเช่าร้าน ที่ผู้ร้อง ไม่ได้มีสัญญาการเช่าโดยตรงกับเจ้าของสถานที่
ทนายความได้รับการติดต่อจากนายหนุ่ม แต่นายหนุ่ม พยายาม ติดต่อ และส่งเมล์หาข้าพเจ้าเรื่องการคืนเงิน ไม่จ่ายค่าเสียหายและค่าทนาย และทางผู้ขายพยายามปลอมแปลงเอกสาร ใบมอบอำนาจ จากผู้ขายให้พี่สะใภ้ เพราะการซื้อขาย มันเป็น โมฆะ
ปัจจุบันทนายความผู้ร้องได้แจ้งไปยังผู้ขายเพื่อดำเนินการตามกฎหมายแล้ว แต่ไม่ได้รับการติดต่อมาแต่อย่างใด
ข้อเท็จจริง ผู้ร้องได้ให้เพื่อนยืมเงินจำนวน 14,000 บาท โดยให้ยืมมาตั้งแต่วันที่ 31 มีนาคม 2555 ตอนที่ให้ยืมไม่ได้ลงลายลักษณ์อักษรไว้ เพิ่งมาลงภายหลังในเดือนสิงหาคม 2553 โดยมีลายเซ็นของผู้ให้กู้และผู้กู้ไม่มีพยาน ปัจจุบันยังไม่ได้เงินคืนสักบาทเดียว (มีคนรับรู้ว่าเอาเงินไปจริงแต่ไม่ได้เป้นพยานให้)
ประเด็นคำถาม
ไม่มีพยานจะมีปัญหาหรือไม่ และจะทวงเงินได้วิธีการใดบ้าง
ข้อเท็จจริง ผู้ร้องให้เพื่อนกู้ยืมเงินไปจำนวน 150,000 บาท โดยเขียนสัญญาที่ซื้อมาจากร้านขายเครื่องเขียน ลงนามพยานคนเดียว ได้เงินคืนมาเดือนละ 4,000 บาท ผ่านมาเป็นเวลา 1 ปี ผู้ร้องได้ทวงถามเงินกับผู้ยืม แล้วผู้ร้องได้รับคำตอบว่าให้รออีก 4 ปี
ประเด็นคำถาม
1.หากจะฟ้องคดีจะมีอายุความหรือไม่
2.การให้ทนายความทวงถามจะเสียค่าใช้จ่ายเท่าไหร่
ข้อเท็จจริง ผู้ร้องซื้อทาวเฮ้าส์หลังหนึ่งจำเป็นต้องได้รับภาระจำยอมจากเจ้าของที่ดินแปลงด้านหน้าเพื่อให้สามารถเข้าออกหมู่บ้านได้ ก่อนซื้อบ้านดังกล่าวเจ้าของโครงการกล่าวกับผู้ร้องว่า ที่ดินแปลงพิพาทด้านหน้าโครงการได้จดทะเบียนภาระจำยอมให้โฉนดที่ดินของเจ้าของโครงการ แต่ผู้ร้องไม่ได้เห็นโฉนดที่ดินเพื่อยืนยันว่าที่ดินพิพาทของเจ้าของโครงการได้รับการจดทะเบียนภาระจำยอม ผู้ร้องจึงอยากทราบว่า
ประเด็นคำถาม
1. เจ้าของที่ดินภาระจำยอมสามารถจดทะเบียนยกเลิกทางภาระจำยอมหรือขายที่ดินที่เป็นภาระจำยอมให้บุคคลภายนอกได้หรือไม่ และสิทธิของผู้ร้องกับเจ้าของที่ดินคนใหม่มีอยู่อย่างไร
2. กรณีที่ดินแปลงใดมีที่ดินแปลงอื่นจดทะเบียนภาระจำยอมให้ ต่อมาที่ดินสามยทรัพย์นั้นได้ถูกแบ่งแยกเป็นแปลงย่อย ภาระจำยอมจะตกติดไปกับที่ดินสามยทรัพย์แปลงที่ได้แบ่งแยกได้หรือไม่ อย่างไร
ข้อเท็จจริง เมื่อวันที่ 10 เมษายน 2554 คุณสุดารัตน์ได้ขายสิทธิการเช่าแผงหมูที่ตลาดสดยิ่งเจริญเป็นเงินจำนวน 200,000 บาท แก่ผู้ร้อง ในการซื้อขายสิทธิดังกล่าวผู้ร้องได้ทำเอกสารเป็นหลักฐานแสดงว่า ผู้ร้องมีสิทธิครอบครองขายหมูที่แผงตลาดครึ่งหนึ่งและมีสลิปธนาคารการชำระเงินให้คุณสุดารัตน์ ผู้ร้องได้ประกอบกิจการค้าขายเรื่อยมาจนกระทั่งในเดือนมิถุนายน 2554 เนื่องจากผู้ร้องแพ้ครรภ์อย่างมากจึงไม่สามารถมาค้าขายที่แผงได้ ต่อมาในเดือนพฤษภาคม 2555 ผู้ร้องทราบว่าคุณสุดารัตน์ได้ขายสิทธิการเช่าแผงหมูครึ่งหนึ่งในส่วนของผู้ร้องให้บุคคลอื่น ผู้ร้องได้แจ้งความกับพนักงานสอบสวนที่สถานีตำรวจบางเขนและพนักงานสอบสวนได้เรียกผู้ร้องมาให้ปากคำเรียบร้อยแล้ว ผู้ร้องทราบภายหลังว่า เงินค่าตอบแทนการขายสิทธิการเช่าแผงตลาดที่คุณสุดารัตน์ได้รับจากบุคคลภายนอกเป็นจำนวนเงิน 200,000 บาท ผู้ร้องจึงอยากทราบว่า
ประเด็นคำถาม
1. ผู้ร้องมีสิทธิฟ้องร้องคุณสุดารัตน์ในกรณีที่ผิดสัญญาซื้อขายสิทธิการเช่าแผงตลาดได้หรือไม่ และจะมีผลต่อบุคคลภายนอกอย่างไร
2. ผู้ร้องมีสิทธิอายัดเงินในบัญชีของคุณสุดารัตน์ได้หรือไม่
ข้อเท็จจริง ผู้ร้องให้พี่ที่ทำงานยืมเงินจำนวน 40,000 บาท เมื่อวันที่ 2 ธันวาคม 2554 โดยที่ผู้ยืมจะคืนเงินให้วันที่ 6 มกราคม 2555 โดยทำหนังสือสัญญากู้ยืมเงินกันไว้แต่ในสัญญากู้ยืมเงินได้ลงวันที่ยืมเป็นวันที่ 17 ธันวาคม 2554 และจะคืนเงินวันที่ 10 มกราคม 2555 เวลาผ่านไป 2 เดือน ผู้ยืมก็ยังไม่คืนเงินให้แก่ผู้ร้องโดยได้ขอเลื่อนการคืนเงินมาเป็นเวลากว่า 5 ครั้ง ปัจจุบันผู้ร้องก็ยังไม่ได้รับคืนเงินจำนวนดังกล่าว
ประเด็นคำถาม
ผู้ร้องจะมีวิธีดำเนินการอย่างไรตามกฎหมายที่จะบังคับให้ผู้ที่ยืมเงินนำเงินมาคืนให้แก่ผู้ร้อง
ข้อเท็จจริง เมื่อปี 2538 ผู้ร้องเป็นเจ้าหนี้ตามคำพิพากษายึดทิ่ดิน 50 ไร่เพื่อขายทอดตลาด เจ้าพนักงานบังคับคดีได้ประเมินที่ดินไว้ราคา 400,000 บาท ต่อมาในปัจจุบันเนื่องจากมีการสร้างถนนผ่านที่ดินจึงทำให้ราคาที่ดินเพิ่มสูงขึ้นเป็น 800,000 บาท ผู้ร้องเกรงว่าลูกหนี้จะประมูลที่ดินจากการขายทอดตลาดด้วยราคาต่ำ ผู้ร้องจึงอยากทราบว่า
ประเด็นคำถาม
ผู้ร้องสามารถขายทอดตลาดที่ดินตามราคาตลาด (ขณะนี้800,000 บาท) ได้หรือไม่ และมีมาตรการทางกฎหมายอย่างไร เพื่อป้องกันมิให้ทรัพย์ถูกขายทอดตลาดไปในราคาต่ำเกินสมควรอย่างไร
ข้อกฎหมาย
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 309 ทวิ ในการขายทอดตลาดทรัพย์สินของลูกหนี้ตามคำพิพากษานั้น ก่อนที่เจ้าพนักงานบังคับคดีจะเคาะไม้ขายให้แก่ผู้เสนอราคาสูงสุดที่เจ้าพนักงานบังคับคดี เห็นว่าเป็นราคาที่สมควรขายได้เจ้าหนี้ตามคำพิพากษา ลูกหนี้ตามคำพิพากษา หรือบุคคลผู้มีสวนได้เสียในการบังคับคดีอาจคัดค้านว่าราคาดังกล่าวมีจำนวนต่ำเกินสมควร ในกรณีเช่นว่านี้ ให้เจ้าพนักงานบังคับคดีเลื่อนการขายทอดตลาดทรัพย์สินไป เพื่อให้เจ้าหนี้ตามคำพิพากษา ลูกหนี้ตามคำพิพากษา หรือบุคคลผู้มีส่วนได้เสียในการบังคับคดี ไม่ว่าจะเป็นบุคคลที่คัดค้านหรือไม่ก็
ตาม หาผู้ซื้อที่จะเสนอซื้อในราคาที่บุคคลดังกล่าวต้องการมาเสนอซื้อในการขายทอดตลาดทรัพย์สินครั้งต่อไป โดยให้ผู้เสนอราคาสูงสุดต้องผูกพันกับการเสนอราคาดังกล่าวเป็นระยะเวลาสามสิบวันนับแต่วันที่เสนอราคานั้น , ประกาศคณะกรรมการกำหนดหลักเกณฑ์ในการกำหนดราคาเริ่มต้นและราคาที่สมควรขายในการขายทอดตลาด ข้อ 1 การขายทอดตลาดแต่ละครั้ง ให้เจ้าพนักงานบังคับคดีถือว่าราคาเริ่มต้นเป็นราคาที่สมควรขายได้ตามมาตรา 309 ทวิ แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง, ข้อ 2 ในการกำหนดราคาเริ่มต้นในการขายทอดตลาด ในกรณีที่มีราคาของคณะกรรมการกำหนดราคาทรัพย์ ให้เจ้าพนักงานบังคับคดีพิจารณาจากราคาประเมินของคณะกรรมการกำหนดราคาทรัพย์ ในกรณีที่ไม่มีราคาของคณะกรรมการกำหนดราคาทรัพย์ แต่มีราคาประเมินของฝ่ายประเมินราคาทรัพย์ สำนักงานวางทรัพย์กลาง และราคาประเมินของเจ้าพนักงานบังคับคดีให้เจ้าพนักงานบังคับคดีพิจารณาจากราคาประเมินของฝ่ายประเมินราคาทรัพย์ สำนักงานวางทรัพย์กลาง ในกรณีที่ไม่มีราคาของคณะกรรมการกำหนดราคาทรัพย์และราคาประเมินของฝ่ายประเมินราคาทรัพย์ สำนักงานวางทรัพย์กลาง ให้เจ้าพนักงานบังคับคดีพิจารณาจากราคาประเมินของเจ้าพนักงานบังคับคดี, กฎกระทรวง กำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขในการขายทอดตลาด พ.ศ. 2554 ข้อ 22 ในการขายทอดตลาด หากมีผู้เสนอราคาเพียงรายเดียวโดยไม่มีการแข่งขันเสนอราคาหากไม่มีลูกหนี้ตามคำพิพากษา หรือเจ้าของทรัพย์ หรือผู้ขอเฉลี่ย หรือผู้มีส่วนได้เสียเกี่ยวกับทรัพย์ตามที่ปรากฎทางทะเบียนมาดูแลการขายทอดตลาดและราคานั้นยังไม่เพียงพอแก่การชำระหนี้ของเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาให้เจ้าพนักงานบังคับคดีถอนทรัพย์ออกจากการขายทอดตลาดเพื่อทำการขายทอดตลาดใหม่ตามหลักเกณฑ์และวิธีการตามที่กำหนดในกฎกระทรวงนี้ วรรคสอง ในการขายทอดตลาด ถ้าไม่มีผู้เสนอราคาตามเวลาที่เจ้าพนักงานบังคับคดีกำหนด ให้เจ้าพนักงานบังคับคดีถอนทรัพย์ออกจากการขายทอดตลาดเพื่อทำการขายทอดตลาดใหม่ ตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่อธิบดีประกาศกำหนดโดยความเห็นชอบของรัฐมนตรี, ข้อ 2 กฎกระทรวงกำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขในการขายทอดตลาด (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2555ให้ยกเลิกความในข้อ 8 แห่งกฎกระทรวงกำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขในการขายทอดตลาด พ.ศ. 2554 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน ข้อ 8 ให้มีคณะกรรมการกำหนดหลักเกณฑ์ในการกำหนดราคาเริ่มต้นและราคาที่สมควรขายในการขายทอดตลาด ประกอบด้วย ปลัดกระทรวงยุติธรรมเป็นประธาน อธิบดีกรมบังคับคดี ผู้แทนกระทรวงการคลัง เป็นต้น วรรคสอง คณะกรรมการกำหนดหลักเกณฑ์ในการกำหนดราคาเริ่มต้นและราคาที่สมควรขายในการขายทอดตลาดมีอำนาจประกาศกำหนดหลักเกณฑ์ในการกำหนดราคาเริ่มต้นและราคาที่สมควรขายในการขายทอดตลาดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ข้อเท็จจริง บิดาและมารดาจดทะเบียนสมรสกันถูกต้องตามกฎหมายและมีบุตรด้วยกันทั้งหมดเก้าคน บิดามีที่ดินผืนหนึ่งซึ่งบุตรทั้งหมดอาศัยอยู่ร่วมกัน นอกจากนี้ยังมีบัญชีที่เปิดไว้แต่บุตรไม่ทราบแน่ชัดว่าที่ใดบ้าง เมื่อต้นปีที่ผ่านมาบิดาเสียชีวิตโดยไม่ได้ทำพินัยกรรมไว้
ประเด็นคำถาม
1.บุตรไม่มีปัญหาในการแบ่งที่ดินกันเนื่องจากแต่ละคนมีบ้านอยู่บนที่ดินเป็นสัดส่วนอย่างชัดเจน อยากทราบว่ากรณีนี้จะต้องแต่งตั้งผู้จัดการมรดกหรือไม่ ถ้าไม่จำเป็นจะต้องกระทำการใดเป็นพิเศษหรือไม่เพื่อแบ่งที่ดินกัน แต่ละคนสามารถติดต่อกรมที่ดินเพื่อทำรางวัดและแบ่งโฉนดหรือไม่
2.เพื่อการตรวจสอบและดำเนินการเกี่ยวกับบัญชีของบิดา จะต้องตั้งผู้จัดการมรดกหรือไม่
