หมวดหมู่ - แพ่ง

ข้อเท็จจริง
 นาย ก. นำปืนไปจำนำเป็นประกันเงินกู้แก่นาย ข. จำนวน 40,000 บาท ในอัตราดอกเบี้ยร้อยละ 10 ต่อเดือน ต่อมานาย ข.นำปืนกระบอกดังกล่าวมาจำนำกับ นาย ค.ในราคา 50,000 บาท อัตราดอกเบี้ยร้อยละ 10 ต่อเดือน ซึ่งการจำนำครั้งหลังนั้น นาย ก.ก็ทราบ และ ให้ความยินยอม ผ่านมา 18 เดือน นาย ข.ไม่เคยชำระดอกเบี้ยแก่ นาย ค. แต่อย่างใด ต่อมา นาย ก.ขอไถ่ปืนคืนในราคา 65,000 บาท นาย ค.อ้างว่าตนไม่เคยได้รับดอกเบี้ยจากนาย ข.เลย อีกทั้งเวลาผ่านไปนานแล้ว และ ขอให้นาย ก.ไถ่ถอนคืนไปในราคา 80,000 บาท นาย ก.ไม่ยอม และ อ้างว่าจะไปแจ้งความของหาย
 
ประเด็นคำถาม
 นาย ค.ควรทำอย่างไร สามารถยกข้อต่อสู้อย่างใดได้บ้าง และ หากไม่ยินยอมให้นาย ก.ไถ่ถอนทรัพย์กลับไปจะสามารถทำได้หรือไม่
 

ข้อเท็จจริง
 ผู้ร้องและเพื่อนบ้าน ได้ซื้อตึกแถวด้านหน้าของโรงแรมแห่งหนึ่ง ในจังหวัดเชียงราย (ตึกแถวกับเจ้าของโรงแรมเป็นคนเดียวกัน) โดยผู้ร้องซื้อมาเมื่อปี 2545 ต่อมาเมื่อประมาณปีใหม่ 2556 ได้มีการเปลี่ยนเจ้าของโรงแรมโดยการขายให้กับเจ้าของใหม่ และ เจ้าของใหม่ที่มาซื้อโรงแรมมีความประสงค์จะปรับปรุงโรงแรมโดยการสร้างสปา และ ให้ตึกแถวทำทางระบายน้ำใหม่ ซึ่งแต่เดิมทางระบายน้ำของตึกแถวอยู่ในพื้นที่ของโรงแรม แต่เมื่อเปลี่ยนเจ้าของ ทางโรงแรมจึงต้องการปิดทางระบายน้ำเดิม แล้วให้ผู้ที่อาศัยในตึกแถวทำทางระบายน้ำใหม่ของแต่ละคน ซึ่งหากจะดำเนินการดังกล่าวต้องมีการทุบทำลายพื้นบางส่วนของตึกแถวออก เพื่อทำทางระบายน้ำใหม่
 
ประเด็นคำถาม
ผู้ร้องสามารถไม่ทำตามข้อเสนอของโรงแรมได้หรือไม่
กรณีของผู้ร้องเป็นกรณีภาระจำยอมหรือไม่
ผู้ร้องควรดำเนินการอย่างไรต่อไป
 

ข้อเท็จจริง   ผู้ร้องและญาติมีที่ดินอยู่ในเขตบางแค จำนวน 18 ไร่
เมื่อ 25 ปีก่อน ที่ดินนี้มีที่ดินเขตใกล้เคียงทางด้านตะวันตกมีลักษณะเป็นสวน ต่อมาที่ดินผืนนั้นถูกขายทำเป็นหมู่บ้านจัดสรร โดยทางหมู่บ้านจะถมดินลงในลำรางทั้งหมดเพื่อให้สร้างรั้วหมู่บ้านได้ ซึ่งพื้นที่ในลำรางนั้นครึ่งหนึ่งเป็นของปู่ผู้ร้องและอีกครึ่งเป็นของหมู่บ้านจัดสรร จึงตกลงทำหนังสือสัญญากันขึ้นระหว่าง คุณปู่ของผู้ร้องกับเจ้าของหมู่บ้านว่ายอมให้หมู่บ้านถมลำรางเต็มทั้งหมดแต่มีข้อแลกเปลี่ยนกันคือต้องทำการเปิดซอยให้ 1 ซอย เพื่อที่จะให้ผ่านเข้าออกกันได้จนถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน มีขนาดความกว้างของประตูไม่น้อยกว่า 6 เมตรแล้วให้ทางหมู่บ้านขอน้ำประปาให้ ในการทำสัญญาไม่ได้ทำต่อหน้าเจ้าพนักงานแต่เป็นการทำสัญญากันเอง มีพยานรู้เห็นอย่างน้อย 2 คน ปัจจุบันเอกสารสัญญานี้ยังคงอยู่
ปัจจุบันหมู่บ้านนี้มีการมีการตั้งเป็นชุมชนหมู่บ้านชมเดือน มีประธานชุมชน มีคณะกรรมการชุมชน
อยู่มาวันหนึ่ง อาของผู้ร้องต้องการนำรถตักดินเข้า-ออกผ่านทางซอยดังกล่าว ก็เลยไปขออนุญาตต่อประธานชุมชน ทางประธานชุมชนก็ได้เรียกประชุมคณะกรรมการ ผลออกมาว่าไม่อนุญาตให้นำรถตักดินเข้ามา ทางอาผู้ร้องก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรต่อไป
แต่ต่อมามีคนจำนวนหนึ่งประมาณเกือบ 10 คน พยายามล่ารายชื่อ เพื่อขอให้ประธานหมู่บ้านดำเนินการปิดซอยดังกล่าวทั้งที่ผู้ร้องใช้ทางผ่านเข้า-ออกมาเป็นเวลา 20 กว่าปีแล้ว

ประเด็นคำถาม
ข้อ 1 ตามข้อเท็จจริงทางฝ่ายผู้ร้องได้ภาระจำยอมในที่ดินบริเวณซอยผ่านเข้า – ออก โดยอายุความตามกฎหมายแล้วหรือไม่ แล้วการได้มาซึ่งภาระจำยอมจำต้องให้ศาลสั่งหรือเราได้รับเองตามกฎหมาย
ข้อ 2 หนังสือสัญญาที่ทำขึ้นระหว่างบุคคลสองฝ่าย ไม่ได้ทำต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ เพียงแต่มีพยานรู้เห็นสองคนขึ้นไป สามารถใช้เป็นเอกสารหลักฐานได้หรือไม่ เพราะฝ่ายหมู่บ้านอ้างเนื้อที่ตามโฉนดว่าเป็นทางปิดไม่มีช่องประตู
ข้อ 3 ในกรณีเช่นนี้ฝ่ายหมู่บ้านสามารถปิดซอยหรือเปิดแค่เฉพาะทางเดินกว้าง 1 เมตร 20 เซนติเมตร ได้หรือไม่ เพราะเส้นทางนี้ผู้ร้องใช้เป็นทางสัญจรรถยนต์ รถจักรยานยนต์มาตั้งแต่ต้นแล้ว

ข้อเท็จจริง
 ผู้ร้องเป็นผู้ให้เช่าห้องพักโดยมีกำหนดระยะเวลาเช่า ตามสัญญาเช่า โดยไม่มีข้อสัญญากำหนดให้ยึดทรัพย์ขายทอดตลาดในสัญญา ต่อมาระหว่างอายุการเช่าผู้เช่าค้างชำระค่าเช่า ผู้ให้เช่าจึงบอกเลิกสัญญา และ ขอให้ผู้เช่าชำระหนี้ แต่ผู้เช่าไม่ยอมชำระแต่อย่างใด ผู้ให้เช่าจึงใช้สิทธิยึดหน่วงทรัพย์สินในห้องที่เคยเช่าไว้เป็นประกันการชำระหนี้
 
ประเด็นคำถาม
1.ผู้เช่าสามารถใช้สิทธิยึดหน่วงทรัพย์สินของผู้เช่าในห้องพักได้หรือไม่
2.ผู้ให้เช่าจะนำทรัพย์สินที่ยึดหน่วงไว้ออกขายทอดตลาด ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 241,244 ได้หรือไม่
3.หากวิธีการตาม ข้อ 2.ไม่สามารถทำได้ จะดำเนินการอย่างไรได้บ้างเพื่อให้ได้รับชำระหนี้ตามสัญญาเช่า