หมวดหมู่ - อาญา
ข้อเท็จจริง หลานชายผู้ร้องอายุประมาณ 14 – 15 ปี ได้บอกให้ยายอายุ 88 ปี ซื้อรถมอเตอร์ไซค์ให้ใหม่เพราะรถคันเก่าพัง โดยก่อนพูดได้เดินไปล็อคประตูบ้านและมือถือมีดข่มขู่ยายว่าให้ซื้อรถมอเตอร์ไซค์ให้ใหม่ ในวันที่ 28 สิงหาคม 2556 ถ้าไม่ซื้อให้จะฆ่าให้ตาย จนยายต้องรับปากเตรียมที่จะซื้อให้เพราะความกลัว แต่ลูกของยายกลับมาบ้านเพื่อเยี่ยมยาย ยายก็เลยเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง และยังเล่าอีกว่าก่อนหน้านี้ หลานคนนี้ได้ข่มขู่หลายครั้งและถือมีดในการข่มขู่ ว่าถ้าหนีไปไหนไม่เลี้ยงกู กูจะเผาทำลายข้าวของ และเผาให้หมด ยายกลัว จึงเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่กล้าบอกใครเพราะเป็นห่วงบ้าน และบอกว่าหลานมีปืนและระเบิดที่หลานเคยถือมาข่มขู่ โดยที่ญาติพี่น้องจะพายายหนีไปอยู่ที่อื่น แต่ผู้ร้องไม่คิดว่าจะหนีแต่จะสู้แจ้งความดำเนินคดี
ประเด็นคำถาม
1.กรณียายไม่อยากแจ้งความ ผู้ร้องอยากแจ้งจับ ผู้ร้องสามารถแจ้งความที่สถานีตำรวจแทนยายได้หรือไม่
2.ถ้าผู้ร้องไปแจ้งความ ตำรวจจะต้องสอบถามกับยายว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้ายายสงสารไม่อยากให้หลานเสียอนาคต ไม่พูดความจริง ผู้ร้องจะถูกดำเนินคดีฐานแจ้งความเท็จหรือไม่ และหลานจะถูกปล่อยตัวหรือไม่ แต่ถ้าขึ้นศาลยายจะต้องเล่าความจริงที่เกิดขึ้นแน่นอนเพราะศาลจะให้สาบานว่าจะต้องพูดความจริง
3.ถ้ายายเล่าเรื่องตามข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นข้างต้น แจ้งความที่สถานีตำรวจแล้วโทษจะเป็นอย่างไร เพราะผู้ร้องอยากให้ตำรวจควบคุมตัวหลานไว้เลยจะได้ไม่มาสร้างความกลัวให้กับยาย
4.การที่หลานนามสกุลเดียวกับยาย ได้กระทำการตามข้อเท็จจริงข้างต้น สามารถเปลี่ยนนามสกุลหลานเป็นนามสกุลอื่นและแจ้งชื่อออกจากทะเบียนบ้านได้หรือไม่
ข้อเท็จจริง มีผู้ซื้ออาคารชุดมือสองและโอนกรรมสิทธิ์ที่สำนักงานที่ดินเรียบร้อยแล้ว ซึ่งมีการออกใบปลอดหนี้ให้ผู้ขายนำไปแสดงให้พนักงานที่ดินทราบว่าผู้ขายไม่มีหนี้สินค่าส่วนกลางค้างกับนิติบุคคลและในวันทำนิติกรรมโอนก็ได้รับการยืนยันจากผู้ขายว่าไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆค้างกับผู้ซื้ออีก ผู้ขายรับเงินตามจำนวนเป็นที่พอจึงครบถ้วนแล้ว (ด้วยวาจา) ต่อมามีนางสาวเอ ซึ่งเคยทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลผลประโยชน์การให้เช่าให้กับผู้ขาย อ้างตัวเป็นตัวแทนผู้ขายมาทวงส่วนต่างค่าส่วนกลางซึ่งตามระเบียบของคอนโดต้องจ่ายล่วงหน้า 6 เดือน และเงินประกันมิเตอร์ไฟฟ้าคืนจากผู้ซื้อ โดยนางสาวเอ อ้างว่าผู้ขายให้มาทวงแทน แต่เมื่อผู้ซื้อติดต่อสอบถามไปยังผู้ขายก็ได้รับคำตอบยืนยันคำเดิมตามที่ตกลงกันที่สำนักงานที่ดินว่าไม่มีค่าใช้จ่ายใดค้างและไม่เคยให้นางสาวเอมาทวง ผู้ซื้อจึงปฏิเสธค่าใช้จ่ายดังกล่าวกับนางสาวเอ ทำให้นางสาวเอไม่พอใจต่อว่าผู้ซื้อและขู่ว่าจะดำเนินการแจ้งให้สำนักงานนิติบุคคลระงับการใช้พื้นที่ส่วนกลางของผู้ซื้อและยังไปพูดใส่ร้ายผู้ซื้อว่าเบี้ยวเงินค่าส่วนกลางให้เสื่อมเสียชื่อเสียงกับคนทั่วไป
ประเด็นคำถาม
1.การกระทำของนางสาวเอเข้าข่ายหมิ่นประมาททำให้เสียชื่อเสียงหรือไม่
2.สามารถดำเนินการแจ้งความลงบันทึกประจำวันไว้เป็นหลักฐานหรือไม่ ( กรณีผู้ร้องเห็นเผื่อว่านางสาวเอไปแอบอ้างกล่าวหาให้เจ้าหน้าที่สำนักงานนิติบุคคลซึ่งไม่มีความรู้ทางกฎหมายอาจคล้อยตามและหลงประเด็นในเรื่องนางสาวเอไม่มีอำนาจกระทำการใดๆ เนื่องจากกรรมสิทธิ์ได้เปลี่ยนเป็นของผู้ซื้อเรียบร้อยและนางสาวเอไม่ใช่คู่สัญญา )
ข้อเท็จจริงข้อเท็จจริง:
ผู้ร้องทราบมาว่า พ. เป็นนายหน้า ซึ่งรู้จักกับ อ. ซึ่งอ้างว่าสามารถบรรจุผู้ร้องเป็นพนักงานรัฐวิสาหกิจในหน่วยงานแห่งหนึ่งได้ โดยผู้ร้องจะต้องชำระเงิน 450,000 บาท ให้แก่ อ. เป็นการตอบแทน ผู้ร้องได้ตกลงกับ พ. และ อ.ว่า จะชำระเงินให้แก่ อ. เป็นงวดๆ โดยงวดแรกชำระให้ในวันที่ 2 กันยายน 2556 เป็นจำนวนทั้งสิ้น 250,000 บาท ชำระงวดที่ 2 ในเดือนต่อมา และงวดที่ 3 โดยการโอนเงินเข้าบัญชีของ อ. โดยได้ทำสัญญากู้เงินกันไว้ ต่อมาผู้ร้องได้ติดต่อและทวงถามเกี่ยวกับความคืบหน้าเกี่ยวกับการบรรจุเข้าทำงานตามที่ได้ตกลงกันไว้แต่แรก แต่คู่กรณีทั้งสองก็บ่ายเบี่ยงมาโดยตลอด
ผู้ร้องมีหลักฐานการชำระเงินในงวดแรก โดยได้ทำเป็นสัญญากู้ยืมเงินกันไว้ งวดที่ 2 และ 3 เป็นสลิปการโอนเงิน ผู้ร้องต้องการให้คู่กรณีได้รับโทษตามกฎหมาย และต้องการเงินที่ชำระไปคืน จึงได้สอบถามมายังศูนย์นิติศาสตร์โดยผ่านทางอีเมล์
ประเด็นคำถาม:
1. ผู้ร้องต้องการเอาผิดคู่กรณี ให้รับโทษทางอาญา ผู้ร้องจะดำเนินการอย่างไร
2.ผู้ร้องต้องการเงินคืน ผู้ร้องจำต้องดำเนินการอย่างไร
ข้อเท็จจริง
พี่ที่ผู้ร้องรู้จักเป็นผู้จัดการร้านขายโทรศัพท์แห่งหนึ่ง มีข้อสงสัยสองประการคือ
เรื่องที่ 1 เด็กที่ทำงานอยู่ในร้านขายโทรศัพท์ ได้ขโมยโทรศัพท์ เจ้าของร้านบอกว่าพนักงานทุกคนในร้านต้องช่วยกันรับผิดชอบเฉลี่ยค่าเสียหาย ในร้านขายโทรศัพท์มีกล้องวงจรปิดติดอยู่ แต่พนักงานไม่ยอมรับ เขาบอกว่าต้องดำเนินคดีกันในชั้นศาล แต่ต้องให้พนักงานลาออกก่อนแล้วบริษัทจะจ่ายเงินคืนให้ในภายหลัง
เรื่องที่ 2 ร้านขายโทรศัพท์ดังกล่าวถูกไฟไหม้ มีเงินค่าคอมมิชชั่นของพนักงานเก็บไว้ในร้าน ใครต้องรับผิดชอบ
ประเด็นคำถาม
ปกติบริษัทจะให้พนักงานเป็นผู้ชดเชยเงินค่าเสียหายพวกนี้เองหรือไม่
ข้อเท็จจริง
บิดาของผู้ร้องเป็นทหารผ่านศึก และได้เข้าเวรอยู่ที่ด่านตรวจ ห่างจากด่านตรวจที่บิดาของผู้ร้องอยู่ประมาณ 1 กิโลเมตร ตำรวจได้จับผู้ค้ายาบ้า ซึ่งผู้ค้ายาบ้ามีสองคน ตำรวจจับกุมได้ 1 คน อีกคนหนึ่งวิ่งหนีไป ขณะเกิดเหตุตำรวจได้ยิงปืนขู่ผู้ร้าย โดยยิงปืนขึ้นฟ้าปรากฏว่ากระสุนตกลงมาโดนขมับซ้าย และฝังอยู่ที่แก้มขวาของบิดาของผู้ร้อง ในขณะที่ทำการรักษาหมอได้ผ่าตัดสมองเพื่อไม่ให้เลือดไหล แต่ไม่ได้ผ่าตัดเอาลูกกระสุนออกมา หมอบอกว่ากระสุนอยู่ลึก แต่กระสุนไม่ถูกจุดสำคัญ ปัจจุบันกระสุนก็ยังฝังอยู่แก้มขวาของบิดา
ประเด็นคำถาม
1 สามารถเอาผิดกับตำรวจที่ยิงปืนได้หรือไม่
2 ถ้าจะดำเนินคดี มีโอกาสชนะคดีหรือไม่
ข้อเท็จจริง ผู้ร้องเปิดบัญชีออมทรัพย์และให้เพื่อนยืมหมายเลขบัญชีไปใช้ทำธุรกรรมเกี่ยวกับการพนันฟุตบอล โดยเพื่อนบอกกับผู้ร้องว่าจะให้ค่าตอบแทน แต่ก็ไม่เคยได้รับเงินเลย ผู้ร้องเปิดบัญชีได้ 3 เดือน เห็นยอดเงินหมุนเวียนเข้าออกผิดปกติเลยไปปิดบัญชีเงินฝาก ต่อจากนั้นมาได้มีหมายไปเรียกเป็นพยานก็ไปเป็นพยานสอบปากคำปีพ.ศ.2555 ต่อมาปี พ.ศ.2557 ได้ถูกดำเนินคดีในฐานะจำเลย
ประเด็นคำถาม
กรณีของผู้ร้องเป็นการกระทำที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์จะรับสารภาพหรือปฏิเสธข้อหาเพื่อต่อสู้คดี หากต่อสู้โทษในคดีจะร้ายแรงหรือไม่
ข้อเท็จจริง หลานชายผู้ร้องอายุ 14 ปี 8 เดือน มีความสัมพันธ์ทางเพศกับแฟนสาวมีอายุกว่า 15 ปี แต่ยังไม่เกิน 16 ปี ที่บ้านของฝ่ายหญิงด้วยความยินยอมของทั้งสองฝ่าย โดยฝ่ายหญิงเป็นผู้พาเข้าบ้านด้วยตนเอง ต่อมามารดาของฝ่ายหญิงทราบเรื่องจึงต้องการเรียกร้องค่าเสียหายและดำเนินคดีกับฝ่ายชายตามความผิดฐานพรากผู้เยาว์
ประเด็นคำถาม
1.ชายมีความผิดฐานพรากผู้เยาว์หรือไม่
2.สิทธิในการเรียกค่าเสียหายของมารดาหญิง
ข้อเท็จจริง ผู้ร้องทำหน้าที่ขายปุ๋ยบำรุงพืชให้บริษัทแห่งหนึ่งซึ่งเป็นของญาติ ผู้ร้องได้ทำการเก็บเงินจากลูกค้าประมาณ 10 คน แต่ไม่ได้ส่งเงินให้บริษัทเป็นจำนวน 150,000 บาท บริษัทแจ้งเป็นหนังสือว่าผู้ร้องยักยอกเงินบริษัท ผู้ร้องเองก็ไม่ได้ตรวจดูรายชื่อลูกค้าที่บริษัทอ้างว่าผู้ร้องยักยอก บริษัทเรียกผู้ร้องไปคุยแต่ผู้ร้องอยากให้เรื่องไปจบกันในศาล
ประเด็นคำถาม
1.คดีเป็นคดีนี้ความผิดอะไร มีอัตราโทษเท่าใด
2.ยอมความได้หรือไม่
ข้อเท็จจริง ผู้ร้องอายุ 17 ปี เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนแห่งหนึ่ง ผู้ร้องมีแฟนอายุ 16 ปี ได้พาแฟนมาที่บ้านและมีเพศสัมพันธ์กัน ตอนนี้ป้าของฝ่ายหญิงรู้ เขาบอกว่าจะเอาค่าทำขวัญจากผู้ร้องบอกว่าเป็นค่าที่ฝ่ายหญิงเสียตัวแล้ว แต่ผู้ร้องไม่ได้ไปข่มขู่แฟนมาบ้านผู้ร้องแต่อย่างใด แฟนผู้ร้องสมยอมเอง และผู้ร้องไม่ได้ข่มขืนแฟนตนแต่อย่างใด เขาสมยอมเอง แล้วเรื่องที่โรงเรียนครูปกครองบอกว่าจะหักคะแนนผู้ร้อง 40 คะแนน ส่วนเรื่องที่จะย้ายผู้ร้องออกจากโรงเรียนนั้นอยู่ที่ตัวป้าของฝ่ายหญิงอีกทีว่าจะดำเนินการอย่างไร ป้าแฟนผู้ร้องบอกว่าถ้าแฟนผู้ร้องไม่ได้ไปเรียนผู้ร้องก็ต้องไม่ได้เรียนด้วย
ประเด็นคำถาม
1.ผู้ร้องอายุ 17 ปี ป้าของฝ่ายหญิงจะเอาเรื่องได้หรือไม่
2.การที่แฟนสาวผู้ร้องมาบ้านผู้ร้อง โดยที่ผู้ร้องไม่ได้ข่มขู่แต่อย่างใด แต่แฟนสาวสมยอม ผู้ร้องมีความผิดหรือไม่
3.การที่ผู้ร้องได้เสียกับแฟนสาวผู้ร้องไม่ได้ข่มขืนแต่แฟนสาวสมยอม ผู้ร้องมีความผิดหรือไม่
4.ฝ่ายหญิงสามารถเรียกค่าทำขวัญได้หรือไม่
5.โรงเรียนมีสิทธิไล่ผู้ร้องออกหรือไม่ตามกฎกระทรวง
ข้อเท็จจริง : ผู้กระทำผิดลักนกที่อยู่ในกรงซึ่งป้องกันมิให้นกออก
ประเด็นคำถาม : ผู้กระทำจะมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 334 หรือ มาตรา 335(3)
